مسجد چورا

اگرچه یکی از میراث‌های مهم استانبول است، اما موزه چورا مکانی نسبتاً کمتر شناخته شده است. تاریخ این موزه به سال‌های 500 میلادی بازمی‌گردد. این بنا در اصل به عنوان یک صومعه ساخته شد و در طی سال‌ها چندین بار تعمیر و بازسازی شد. شکل فعلی خود را پس از تعمیرات توسط تئودور متوخیتس در اواخر دهه 1300 به دست آورد. این کلیسا پس از فتح استانبول به مدت طولانی به عنوان کلیسا فعالیت کرد و نمونه‌های بسیار تاثیرگذاری از نقاشی‌های اواخر دوره بیزانس را ارائه می‌دهد.

در سال 1511، به تصمیم عتیق علی پاشا، این کلیسا به مسجد تبدیل شد و برای مدت طولانی با نام مسجد عتیق علی پاشا شناخته می‌شد. طی فرآیند تبدیل، هیچ فرسکویی در کلیسا آسیب ندید و فقط با گچ پوشانده شدند. بدین ترتیب، تلاش‌های مرمت که از سال 1948 آغاز شد، فرسکوها را تقریباً در شرایط ایده‌آل آشکار کرد. موزه در سال 1954 به روی بازدیدکنندگان گشوده شد و از آن زمان تاکنون مکانی خاص برای بسیاری از مردم محلی و خارجی بوده است.

ادامه از جایی که متوقف شده بودید:

موزه چورا به عنوان یک گواهی بر تاریخ غنی فرهنگی و مذهبی استانبول، که قبلاً قسطنطنیه نامیده می‌شد، عمل می‌کند و پلی بین دوره‌های بیزانس و عثمانی را به نمایش می‌گذارد. علیرغم موقعیت کم‌اهمیت‌تر آن در مقایسه با سایر بناهای مهم شهر همچون ایاصوفیه و کاخ توپکاپی، موزه چورا دارای اهمیت تاریخی و هنری بسیاری است.

این بنا که در قرن پنجم به عنوان یک صومعه ساخته شد، در طی قرن‌ها تحت بازسازی‌ها و تغییرات متعددی قرار گرفت. اما این بازسازی‌های گسترده توسط تئودور متوخیتس در اواخر قرن چهاردهم بود که ساختار را به شکل فعلی آن درآورد. متوخیتس، یک دانشمند و دولتمرد برجسته بیزانسی، هیچ هزینه‌ای را برای تزئین کلیسا با آثار هنری شگفت‌انگیز اواخر بیزانس دریغ نکرد.

پس از فتح قسطنطنیه توسط عثمانیان در سال 1453، کلیسا در سال 1511 به تصمیم عتیق علی پاشا به مسجد تبدیل شد. قابل توجه است که در فرآیند تبدیل، نقاشی‌های پیچیده کلیسا تخریب نشدند؛ بلکه با گچ به شکلی محتاطانه پوشیده شدند تا با هنجارهای معماری اسلامی سازگار شوند. این حفاظت به‌طور ناخواسته فرسکوهای بی‌نظیر را حفظ کرد و باعث بقای آن‌ها برای نسل‌های آینده شد.

تا اواسط قرن بیستم تلاش‌های مرمتی به طور جدی آغاز نشده بود و آشکارسازی فرسکوها از سال 1948 آغاز شد. این تلاش‌های دقیق مرمت، رنگ‌های زنده و جزئیات پیچیده فرسکوها را آشکار کرد و نگاهی به شکوه هنری دوران اواخر بیزانس ارائه داد. در سال 1954، موزه چورا درهای خود را به روی بازدیدکنندگان گشود و به همه محلی‌ها و خارجی‌ها این امکان را داد که از گنجینه‌های فرهنگی آن لذت ببرند.

امروزه، موزه چورا همچنان بازدیدکنندگان از سراسر جهان را جذب می‌کند و ترکیب منحصربه‌فردی از میراث مذهبی، معماری و هنری را ارائه می‌دهد. فضای آرام و فرسکوهای خیره‌کننده‌اش آن را به مقصدی ضروری برای هر کسی که به دنبال کشف تاریخ غنی استانبول فراتر از بناهای معروف‌تر آن است، تبدیل کرده است.